Hari-hari akhir PM Abdullah

Abdullah Ahmad Badawi naik sebagai perdana menteri ketika kebencian rakyat terhadap Dr Mahathir Mohamad, Umno dan BN sedang memuncak.

Oleh kerana itu, keputusan pilihanraya umum 2004 menyaksikan BN menang besar, Terengganu dirampas daripada pemerintahan PAS, Kelantan hampir-hampir tumbang dan PKR hanya tinggal satu kerusi.

Kemenangan BN dalam pilihanraya umum ke-11 bukanlah kerana kebijaksanaan “budak tingkat empat” akan tetapi rakyat mahukan perubahan setelah 22 tahun bawah kepemimpinan kuku besi bekas perdana menteri.

Abdullah pada ketika itu dilihat seorang “Mr. Clean” yang mampu mereformasikan Malaysia daripada kepincangan sistem peninggalan Dr Mahathir.

Secara peribadinya, saya dan teman-teman aktivis mahasiswa daripada Universiti Bangsar Utama (UBU) mempunyai pengalaman lucu bersama Abdullah.

Ketika itu, tahun 2001, Abdullah sebagai timbalan perdana menteri (TPM) melawat Universiti Putra Malaysia (UPM).

Saya dan teman-teman ingin menghantar memorandum kepadanya berhubung tuntutan kami mengenai isu-isu kebajikan mahasiswa.

Oleh kerana kawalan dan halangan ketat oleh pengawal-pengawal keselamatan UPM, kami tidak dapat bertemu dengan Abdullah secara bersemuka selepas beliau menyampaikan ucapan di Fakulti Komunikasi.

Kami kemudian merancang bertemu Abdullah di tempat yang kurang kawalan keselamatan UPM. Kami menunggu rombongan kereta beliau berhampiran dengan pintu keluar fakulti tersebut.

Apabila rombongan TPM menghampiri pintu keluar, seorang teman menahan kereta yang dinaikinya dengan berdiri di tengah-tengah jalan.

Kereta tersebut berhenti dan secara spontan pengawal pengiring Abdullah meluru ke arah kami.

Tiba-tiba Pak Lah yang berada di dalam kereta menurunkan cermin keretanya dan menjerit, “jangan tahan pelajar, mereka hanya ingin serahkan surat kepada saya”.

Pengawal pengiring berhenti daripada bertindak dan kami dibenarkan menyerahkan memorandum kepada Abdullah.

Kami tidak pasti sama ada beliau membaca memorandum tuntutan kami atau tidak, akan tetapi kami semua tercengang dan kagum melihat perwatakan Abdullah yang dirasakan baik hati.

Sehingga hari ini, kami tidak mendapat apa-apa respons daripada beliau mengenai tuntutan-tuntutan dalam memorandum tersebut.

Sepanjang pemerintahan beliau selepas pilihanraya Mac 2004, Abdullah gagal melaksanakan reformasi seperti yang dijanjikan oleh beliau dan diharapkan oleh rakyat.

Contohnya, penubuhan Suruhanjaya Bebas Aduan dan Salah Laku Polis (IPCMC).

Cadangan menubuhkan suruhanjaya itu diuar-uarkan oleh Abdullah demi memperbaiki imej polis yang tercemar akibat berlakunya banyak aduan mengenai salah laku polis, khususnya oleh aktivis-aktivis Gerakan Reformasi.

Sudah tentulah cadangan untuk menubuhkan IPCMC akan mendapat tentangan polis kerana bimbang kuasa mereka berkurangan.

(IPCMC akan memberikan peluang kepada rakyat mengadu tentang salah laku polis dan tindakan boleh diambil terhadap polis jika terbukti bersalah).

Pegawai-pegawai kanan polis secara terang-terangan melawan agenda penubuhan IPCMC sehingga terkeluarnya buletin khas Bukit Aman yang bertajuk “IPCMC: Kuasa Yang Tidak Boleh Dicabar?”.

Buletin tersebut turut disiarkan di laman web rasmi Polis Diraja Malaysia (PDRM) - ia mengandungi 12 bab yang meliputi latar belakang IPCMC, dialog antara PM dengan pihak kumpulan pegawai PDRM dan sebab-sebab mengapa mereka membantah penubuhannya.

Selain itu, IPCMC turut tidak disenangi oleh pemimpin-pemimpin Umno terutamanya yang manjdi proksi kepada bekas Dr Mahathir, termasuk ketua Pemuda, Hishammuddin Hussein.

Abdullah ibarat tersepit di tengah-tengah - antara janjinya kepada rakyat dan penentangan daripada Umno dan PDRM.

* sumber dari malaysiakini.com